| Su castigu de sa libertadi Po custas rundinis nieddas Chi no tenint abas siguras De lassai su primu apprigu, Sa sperantzia Sa cundanna Sa beridadi Su sonnu, No reit prus su fiu connottu De su liminaxiuCurrit su mari a sa terra Asegus lassada, Niu sustantziosu de ruinas E de lonadigu sarenu, Bianca lughi De is casciais, Terra sicca in labru mannu, Su mundu si sprigat Tristu in custus ogus! Nieddu su mari adenotti Nieddu su sidi allacanat Su cropus, dibilli fusti Intregau a su entu – Cabudu fundu de chelu chi arriccisi Vagabundu su coru miu a cantus S’aidu suamì! S’animu e is ogus Furamìa! – Obrescit su mangianu E straccus is ogus si serrant, Bentu! Losinga is fillus tuus Nascius e pascius in africana Terra, iscontzollada In s’ammentu, Ddis ses baculleddu, pausu In s’arriscosu caminu, Buidu, e buida lughi Arrubiu, su Bent‘e soi Suat vidas istrangias! Arrubiu, su Bent‘e soi Suat vidas affrancadas! | Il castigo della libertà Per queste rondini nere Dalle ali incerte Di abbandonare la prima dimora, La speranza La condanna La verità Il sonno, Ormai, non le trattiene più La familiare soglia Il mare insegue la terra Abbandonata alle sue spalle, Un nido abbondante di rovine E di lunatica quiete, Bianca luce Dei denti, Terra arida sul grande labbro, Il mondo si specchia triste In questi occhi! Nero il mare è la notte E nera è la sete che affligge Il corpo, debole fuscello Affidato all’impeto del vento – Estremità profonda del cielo che ricevi Vagabondo il cuore mio a pezzi Toglimi il respiro! L’anima e gli occhi Rubami! – Albeggia il mattino E stanchi gli occhi si chiudono, Vento! Accarezza i tuoi figli Nati e cresciuti in una terra africana, Turbata Dalla memoria, Sei per loro la guida, il ristoro Nel periglioso cammino, vuoto, E vuota luce Rosso, lo Scirocco Spira vite straniere! Rosso, lo Scirocco Spira vite liberate |
No comments:
Post a Comment
. . . . .. . . . . . . . . . . . ... .. ...